Life Changing Inspiration Story ( Bhagwan Gautam Budha ) जीवन बदलणारी प्रेरणादायी कथा ( भगवान गौतम बुद्ध )

 Life Changing Inspiration Story 

Lord Gautama Buddha's Sangha was open to all and everyone wanted to be his disciple, sometimes some people joined directly but some people said you have to stay in the crematorium day and night. One day a person came to Lord Buddha and said that you should make me your disciple, then ask him to stay in the graveyard and you have to come and tell him what you are going to learn, only then will you become my disciple.

Then hearing that the person got scared and told God that day is fine but staying at night is dangerous, he will be a demon and will catch me like this. Then Lord Buddha said he did not say because you have seen so much, only I have heard and Buddha said whether you have a good chance to know the truth or not. Then he said, Gurudev, if you say, I will do this work. Well now you rest, go away in the morning, said the Buddha to his disciples, you follow him and watch, lest he should know it.

After meeting Lord Buddha, that person leaves. Then in the morning some people were coming with tools, some people were very happy and some were normal, he was, he had good work, lucky, his son had given fire to his father's pyre.

After some time it came to have two meanings, one was of a rich person and the other was of a poor person, who was the amir, his meaning was adorned while that of the poor was plain, on the sandal wood of the amir, the meaning was lit on the plain wood of the poor. So the Buddha said what do you understand by looking at their pyres, he said that both bodies were burning as one and the last ashes were nothing else.

Then she came and another person who was a woman, her husband was very sad, the rest who were knowledgeable were explaining to her, one day everyone has to come, life should be lived with knowledge. And benevolence, no one needs to be hurt, money is not everything, everyone has to go eventually.

After that no one came, he went to the Buddha, then the Buddha said you see a lot, he said no, only I was afraid of myself, afraid of the leaves, there were sounds of animals but no one interfered. Ok, relax now, come back tomorrow.

The person left with blessings and came back, Buddha asked did you get anything, he said yes Some people were carrying me on a wheel, throwing flowers, my siblings were crying, parents were consoling, everyone was sad, I wanted Wanted to get up from that person but couldn't get up, wanted to talk to them but couldn't, I'm burning and I'm burning and burning. After that I did not feel fear or dread. In the morning, May came to you.

Now Lord Buddha said that you can become my disciple, in fact the seed of knowledge and meditation must be in you. You know that everything is mortal, they understand it all, but they forget as soon as they come back home and then start living as they were. Greed, injustice, cruelty, strife, you become as wise as you were when you left. We cannot live until we know death.

See, the sick person knows the importance of health, the one without knowledge knows the importance of knowledge. Your goal is the meditation you received yesterday. A great goal will come within you that will fill everyone with the shadow of meditation knowledge. So never be sad in life, don't be disappointed, do what is good, help everyone, you will surely get what you want.

जीवन बदलणारी प्रेरणादायी कथा

भगवान गौतम बुद्धांचा संघ सर्वांसाठी खुला होता आणि प्रत्येकाला त्यांचे शिष्य बनायचे होते, कधी कधी काही लोक थेट सामील व्हायचे पण काही लोक म्हणायचे की तुम्हाला स्मशानभूमीत रात्रंदिवस राहावे लागेल. एके दिवशी एक व्यक्ती भगवान बुद्धांकडे आली आणि म्हणाली की तुम्ही मला तुमचा शिष्य बनवा, मग त्यांना स्मशानभूमीत राहण्यास सांगा आणि तुम्हाला येऊन सांगावे लागेल की तुम्ही काय शिकणार आहात, तरच तुम्ही माझे शिष्य व्हाल.

मग ते ऐकून ती व्यक्ती घाबरली आणि देवाला सांगितले की दिवसा ठीक आहे पण रात्री राहणे धोकादायक आहे, तो भूत असेल आणि मला असे पकडेल. तेव्हा भगवान बुद्ध म्हणाले की तू खूप काही पाहिले आहेस म्हणून ते म्हणाले नाही, फक्त मी ऐकले आहे आणि बुद्ध म्हणाले की तुला सत्य जाणून घेण्याची चांगली संधी आहे की नाही. तेव्हा तो म्हणाला, गुरुदेव, तुम्ही म्हणाल तर मी हे काम करेन. बरं आता तुम्ही आराम करा, सकाळी निघून जा, बुद्ध आपल्या शिष्यांना म्हणाले, तुम्ही त्याच्यामागे जा आणि लक्ष ठेवा, त्याला हे कळू नये.

भगवान बुद्धांना भेटल्यानंतर ती व्यक्ती निघून जाते. मग सकाळी काही लोक साधन घेऊन येत होते, काही लोक खूप आनंदी होते आणि काही सामान्य होते, तो होता, त्याचे चांगले कार्य होते, भाग्यवान होते, त्याच्या मुलाने त्याच्या वडिलांच्या चितेला अग्नी दिला होता.

काही वेळाने तिचे दोन अर्थ आले, एक अमीर व्यक्तीचा होता आणि दुसरा गरीबाचा होता, अमीर कोण होता, त्याचा अर्थ शोभला होता तर गरीबाचा साधा होता, अमीरच्या चंदनाच्या लाकडावर, गरीबाच्या साध्या लाकडावर अर्थ पेटला होता. तर बुद्ध म्हणाले की त्यांच्या चितेकडे पाहून तुला काय समजले, तर ते म्हणाले की दोघांचेही शरीर एकच जळत होते आणि शेवटची राख उरली होती बाकी काही नाही.

त्यानंतर ती आली आणि दुसरी व्यक्ती जी एका महिलेची होती, तिचा नवरा खूप दुःखी होता, बाकीचे जे जाणकार होते ते तिला समजावून सांगत होते, एक दिवस सर्वांना यावे लागते, जीवनात ज्ञानाने जगले पाहिजे. आणि परोपकार, कोणालाही दुखावण्याची गरज नाही, पैसा हे सर्व काही नाही, प्रत्येकाला शेवटी शेवटी जावे लागते.

त्यानंतर कोणीही आले नाही, तो बुद्धाकडे गेला, तेव्हा बुद्ध म्हणाले की तू खूप काही पाहतोस, तो म्हणाला नाही, फक्त मला स्वतःची भीती वाटत होती, पानांची भीती वाटत होती, प्राण्यांचे आवाज होते पण कोणीही आडकाठी दाखवली नाही. ठीक आहे, आता आराम करा, उद्या परत जा.

ती व्यक्ती आशीर्वाद घेऊन निघून गेली आणि परत आली, बुद्धांनी विचारले तुला काही मिळाले का, तर तो म्हणाला हो काही लोक मला चाकावर घेऊन जात होते, फुले फेकत होते, माझी भावंडे रडत होती, आई-वडील सांत्वन देत होते, सर्व दुःखी होते, मला हवे होते. त्या व्यक्तीकडून उठायचे पण उठता येत नव्हते, त्यांच्याशी बोलायचे होते पण होऊ शकले नाही, मी जळत आहे आणि मी जळू लागलो आणि भाजलो. त्यानंतर मला भीती किंवा भीती वाटली नाही. सकाळी, मे तुझ्याकडे आला.

आता भगवान बुद्ध म्हणाले की तू माझा शिष्य बनू शकतोस, खरे तर ज्ञान आणि ध्यानाचे बीज तुझ्यामध्ये असले पाहिजे. तुम्हाला माहित आहे की सर्व काही नश्वर आहे, ते सर्व समजतात, परंतु ते घरी परत येताच विसरतात आणि नंतर ते जसे होते तसे जगू लागतात. लोभ, अनीति, क्रूरता, भांडणे, जाताच तुम्ही शहाणे होतात जसे तुम्ही पहिल्यांदा गेला होता. जोपर्यंत आपल्याला मृत्यू कळत नाही तोपर्यंत आपण जीवन जगू शकत नाही.

पहा, आजारी असलेल्याला आरोग्याचे महत्त्व कळते, ज्याला ज्ञान नाही त्याला ज्ञानाचे महत्त्व कळते. तुमचे ध्येय आहे की तुम्हाला काल मिळालेले ध्यान.  तुमच्यामध्ये एक मोठे ध्येय येईल जे प्रत्येकाला ध्यान ज्ञानाच्या सावलीने भरून काढेल . म्हणूनच आयुष्यात कधीही दुःखी होऊ नका, निराश होऊ नका, जे चांगले आहे तेच करा, सर्वांची मदत करा, तुम्हाला जे हवे आहे ते नक्कीच मिळेल.